بررسی تاثیر عوامل محیطی و داروهای ضد قارچی متداول بر تولید آرتروکونیدیا در گونه های رایج جنس ترایکوفایتون و اپیدرموفایتون فلوکوزوم

زمینه و هدف: درماتوفیت ها دسته ای از قارچ های کراتینوفیلیک هستند که تعدادی از آن ها در شرایط invivo قطعاتی به نام آرتروکونیدیا تولید می کنند و چنین به نظر می رسد که این قطعات در بیماری زایی نقش مهمی به عهده دارند. تشکیل آرتروکونیدیا به عنوان شاخص عفونت درماتوفیتی در پوست، مو و یا ناخن می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر عوامل محیطی و داروهای ضد قارچی متداول در تولید این عامل بیماری زا در تعدادی از درماتوفیت ها می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بوده و جامعه پژوهش، شامل بیماران مبتلا به درماتوفیتوزیس مراجعه کننده به بیمارستان رازی تهران در سال 1385-86 می باشد که 50 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و پس از تایید بیماری در آزمایش لام مستقیم، جهت انجام پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند. در این مطالعه، تاثیرات عوامل محیطی شامل محیط کشت (سابورو دکستروز آگار، سابورو دکستروز آگار حاوی کلرید سدیم 1، 3، 5 درصد، ترایکوفایتون آگار شماره 1 و سابورو دکستروز براث)، دما، ph، co2 و داروهای ضد قارچی متداول شامل گریزئوفولوین، کلوتریمازول، ایتراکونازول، تربینافین و بتامتازون بر تولید آرتروکونیدی در گونه های ترایکوفایتون وروکوزوم، ترایکوفایتون ویولاسئوم، اپیدرموفایتون فلوکوزوم، ترایکوفایتون روبروم و ترایکوفایتون منتاگروفایتیس مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج و داده ها با آزمون مجذور کای و تی استیودنت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بیشترین میزان تولید آرتروکونیدی در محیط سابورو دکستروز آگار با ph 7.5، فشار 10 co2 درصد در دمای 37 درجه سانتی گراد پس از 10 روز بود. هیچ رشدی در دمای 42 درجه سانتی گراد و محیط حاوی کلرید سدیم 3 درصد و یا بیشتر دیده نشد. در بررسی تاثیرات داروهای ضد قارچی، گریزئوفولوین، کلوتریمازول و بتامتازون باعث تحریک تولید آرتروکونیدی شدند اما ایتراکونازول و به خصوص تربینافین موجب مهار تولید و تشکیل آرتروکونیدی شدند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بر اهمیت و تاثیرپذیری تولید آرتروکونیدی به عنوان شاخص عفونت در invivo از عوامل محیطی مانند ph، دما، فشار co2 و محیط کشت در درماتوفیت ها تاکید دارد.